عُمْر خود را به تمنّا گُذراندن خوب است           صبح و شب در طلبت اشک فشاندن خوب است

چشـمهای تو اگر ساقـی مجـلس باشـنــد           دست بر پهلوی پیمانه رساندن خوب است

لب هجران زده گــان را به تلافیِ فِراق           جرعه‌ای از میِ وصل تو چشاندن خوب است

مثـل آقـای خـراسـانی و در مسـلـک تو           بنده را در برِ ارباب نشاندن خوب است

زندگی با تو همان قدر که لذّت بخش است           بی‌تو بالعکس، فقط زنده نماندن خوب است

مــژدۀ آمــدنـت را چـو بــیـارد نــوروز           گَرد و خاک از تن این خانه تکاندن خوب است

عصر هر جمعۀ دلگیر به خودم می‌گویم:           حرف گودال که شد فاش نخواندن خوب است

کاش آن رذل سیه دل ز خودش می‌پرسید           تیغ را بر گلوی تشنه کِـشاندن خوب است؟

چهارده قرن گذشته ست و نگـفـتند چرا           اسب روی بدن کُشته، دواندن خوب است